Pure Passie

Stel nu eens dat het ons al die tijd verkeerd is aangeleerd. Dat we al die tijd dachten dat we onze passie moesten verbinden met de wereld, de maatschappij. Dat we al die tijd geloofden dat ons lichaam moest voldoen aan en samenwerken met onze wilskracht of onze denkkracht. Dat we de illusie hadden dat ons lichaam en onze kracht en passie die huist in ons lichaam altijd ten dienste moesten staan aan onze gedachten en overtuigingen of aan onze pure wilskracht en doelen. Dat ons lichaam datgene wat onze wil iedere dag opnieuw besloot moest uitvoeren, als een soldaat van een groot leger, als een slaaf aan een hogere, opgelegde macht en orde. Wat nu als we het al die tijd verkeerd begrepen hebben, omdat onze cultuur het niet snapte, onze ouders niet beter wisten en onze maatschappij geld uit onze handen wilden vissen?

Misschien is passie niet zo heftig, niet zo intens, niet zo schrijnend, niet zo alles overheersend en vernietigend of angstaanjagend als we ooit geloofden. Misschien heeft ons lichaam enkel als taak te stralen als zichzelf, zoals zichzelf. Als een tempel van de ziel, als een tempel van pure passie. Een licht dat ons lichaam in goud laat baden, waar het ook gaat of staat. Het lichaam niet langer geforceerd door onze wilskracht of die van derden. Onze passie niet langer gebruikt voor wat we willen bereiken, voor wat anderen willen of denken te willen. Wat als hier de gouden eeuw weer aanbreekt. De eeuw waarin we ons lichaam weer vrij hebben gemaakt van elke vorm van tirannie. Van binnenuit en van buitenaf. Van alle opgelegde overtuigingen en denkpatronen die ons ooit zijn aangeleerd en door de strot zijn geduwd. Wat als die roaring twenties écht hier zijn. Nu! En dat we dit keer niet het letterlijke korset afgooien maar het figuurlijke korset.

Het korset dat ons altijd sneller doet rennen, harder doet gaan, beter ons best laat doen, groter, rijker, sterker, slimmer, slanker, gespierder, strenger doet laten zijn. Het korset dat ons elke dag opnieuw de adem beneemt en ons hart en onze buik snoert. Het korset dat we om onze buik heen hebben gezet, waardoor we niet meer diep durven voelen wie we zijn, los durven gaan, vrij durven bewegen, pure passie durven voelen voor leven in ons en leven dat door ons heen stroomt. Leven dat ons met alles om ons heen verbindt. Die gouden eeuw kon wel eens voor Goddelijke hartstocht staan, de passie niet langer vervormd of ingebonden maar vrijuit geleefd vanuit Goddelijke essentie en inspiratie. Ons lichaam niet langer voort zeulend of wegwerpend in gedachten, maar erkennend en dragend. Ons lichaam vrijuit vieren in rituelen van dans en beweging.

Het hoofd vrij gemaakt van belastingen, de wilskracht eindelijk tot rust gekomen. Ons lijf, onze passie, in ere hersteld. Verbonden aan onze pure essentie.

Pure passie. Goddelijke hartstocht. Lijf en passie verbonden met ziel en zaligheid. Niet langer verwrongen door vreemde ideeën en opgelegde besluiten. Niet sturend, maar vloeiend. Niet duwend, maar volgend. Niet verwond maar verbonden. Het korset van wilskracht en denkkracht eindelijk niet meer aan onze passie en levenslust verbonden. Niet langer intomend maar vrij en passievol samen stromend.

Amen. Aho. Acham dalila.