Verspreid Blijheid
Ik werd vanochtend al met tranen in mijn ogen wakker. Soms weet ik niet waardoor dat dan komt, behalve dat ik in andere werelden verkeer in de nacht, in mijn droomwereld. Mooie werelden...
Dan zie ik er ineens vreselijk tegenop de wereld in te gaan en wil ik alleen maar onder bomen wandelen en tussen de bloemen ontwaken.
Toch trotseerde ik de wereld. De boze wereld, die steeds harder schreeuwt in woorden van macht en onmacht die pijn doen aan het hart.
De aarde fluistert ondertussen ook steeds harder en laat zich horen en voelen in mijn dansende handen en fantasietaal van mijn hart.
Ik begrijp de grote verwarring maar weet dat de Bron ontwaakt is. Zij is terug! Alles!
De heiligheid in plaats van de schijnheiligheid. De veiligheid in plaats van de schijnveiligheid, de vrijheid in plaats van de grenzeloosheid, de blijheid in plaats van de oppervlakkigheid.
Ik zie vrouwen, jonge vrouwen, uit vele volkeren opstaan en ook mannen met hun, jong van lichaam en oud van geest of net andersom. Ze fluisteren de boodschap van de aarde. Ze voelen de terugkeer van de Bron.
Het vrouwelijk seksuele, het vrouwelijk lichamelijke, het vrouwelijke wereldse, het vrouwelijk geestelijke, het vrouwelijk emotionele, het vrouwelijk goddelijke. Zij is terug om in ere en heiligheid hersteld te worden.
Niets of niemand te verdrukken maar te herenigen. Her-enigen. Een met de Bron...
Hoor je haar zachte gefluister? Ze is ontwaakt... She is back, there is no return now... Hoe hard de wereld ook schreeuwt. Laat haar schreeuwen, maak af en toe een vuist van vrede, kijk mensen in de ogen, ook als ze boos zijn. Er is zoveel om kwaad van te worden, dezer dagen.
Ik ging voor een ommetje door het park langs de regenboogvlag ter ere van de LGBTQ+ community. We gaan daar vaak even zitten, Agapi en ik. Omdat daar zoveel b(l)oeiende mensen komen: zwervers, jongeren, ouderen, mensen uit allerlei verschillende culturen. Iedereen die even eruit wil, een praatje wil maken.
Maar nu gebeurde er wat anders. Er kwamen jonge jongens langs, hun mond gewapend met mondmaskers maar ze waren toch luid genoeg. Niet monddood gemaakt. Een jongen schreeuwde naar de andere jongens: 'Niet over die regenboogvlag lopen. Dat zijn vieze homo's.'
Alsof hij toen pas echt de smaak te pakken kreeg riep hij nog een paar keer en dan harder: 'Vieze homo's.'
Ik keek hem aan, hij keek mij aan. Uitdagend, uitnodigend. Je stem laten horen doe je niet alleen onder de bomen tussen de bloemen of in het veilige donker van je dromen.
Onrecht moet getackeld worden, precies op de plek waar het ontstaat. Ik had er geen zin in. Ik wilde vandaag even niet inspireren of wakker maken. Ik wilde graag verder dromen in mijn rijke innerlijke wereld.
Maar dit signaal kon niet genegeerd worden. Ik stond op en gooide mijn vuist in de lucht en riep nog harder: 'Lang leve de homo's!'
En alsof er een tsunami ontstond, stonden meer mensen op, van alle leeftijden en kleuren en gingen samen met mij daar op die regenboogvlag staan. Vuist van vrede in de lucht.
De jongen keek mij aan, verontschuldigend bijna, boos en ook een beetje bang, leek het. Ik knikte naar hem in respect, hij knikte terug. Zelfs de zwerver die daar altijd zit en meestal boos is op de politie stond te zwijgen. Agapi, mijn kleine bange hondje stond naast een soort bulterriër. Die vindt ze normaal gesproken doodeng.
Maar helaas was mijn taak in de wereld nog niet voorbij, ondanks mijn tranen. Dat heb ik soms. Alsof het water waarvan ik gemaakt ben oh zo graag de wereld in wil stromen en haar wil wiegen en meevoeren naar een nieuwe aarde.
We kwamen bij de Noord-Afrikaanse winkel, wat mij betreft de leukste winkel van heel Groningen met de liefste mensen die de hele corona tijd zijn open gebleven, niemand vragen mondkapjes op of af te zetten en nog aardiger doen dan ze al waren. Soms haal ik daar verse, gezonde hapjes. Hun hele stoep staat vol gestald met kraampjes. Overal fietsen, veel mensen die daar boodschappen doen. Het is altijd druk en overvol.
De vrouw van de eigenaar zelf maakt alle verse salades, humus en falafel. Toen ik de liefste meneer van heel Groningen in de ogen had gekeken en hij mij 'goedendag mevrouw' zei, stond er een scheldende winkelier naast de Noord-Afrikaanse winkel. Mijn fiets stond verkeerd geparkeerd.
Ik verontschuldigde me en zei dat ik het bordje niet gezien had 'verboden te parkeren.' Wat ook zo was. 'En hier staat ook nog eens een hond voor mijn etalage, en die lui van hiernaast staan altijd maar te lachen en te glimlachen en zonder mondkapjes op straat en stallen alles uit op de stoep.'
'Meneer', zei ik, 'Het spijt mij dat ik mijn fiets hier zette, ik zal erop letten. En nu vraag ik u vriendelijk uw boosheid weer even bij u te houden. En misschien kunt u een beetje genieten als mensen de blijheid verspreiden!' 'Genieten? Genieten?...' En de rest heb ik niet gehoord, ik fietste maar weer eens terug naar huis, om op adem te komen.
Wat een strijdtoneel die wereld. Maar de Aarde en de Bron en al die mensen, vrouwen, mannen die haar horen en gehoor geven aan haar roep. Het stemt me gelukkig. Ik snap de boosheid en ik snap zelfs de weerstand als ik zeg: 'Verspreid Blijheid!'
Het wordt zelfs als oppervlakkig advies beschouwd maar ik kan je een ding zeggen, alle mensen die in mijn leven en hier op Facebook de blijheid verspreiden zijn geen oppervlakkige types. De meeste van hen hebben hun eigen hel meerdere malen doorkruist en weten hoe belangrijk een uitgestoken hand, een welgemeende glimlach is en wat blijheid kan doen.
Doordat er ooit een man was die als wijs gezien werd en zei: 'Waar angst is, is geen liefde en waar liefde is, is geen angst,' is iedereen dit gaan geloven en na gaan praten. Ikzelf heb een totaal andere ervaring. Juist daar waar angst is, is liefde nodig. En juist daar waar liefde, verlangen of vreugde is, is ook vaak angst. Die twee kunnen prima samen, hand in hand. Verspreid de blijheid is geen oproep tot geen angst of geen boosheid voelen. Voel alles wat er is, stroom erin mee, zelfs tegelijkertijd en gebruik het als olie op je vreugdesvuur.
Wees bang. Wees boos, maar verspreid de blijheid. Het kan.
En:
Onderschat haar niet. She is back! The Goddess and the Source returns...
